سلسله بحث های سلوک عارفانه 

سلسله بحث های سلوک عارفانه
دنیا برای آخرت سالک خلق شده است

آیت الله شیخ مجتبی تهراتی‌:
(بدان ای سالک عزیز!) زندگی در دنیا در مقابل زندگی در آخرت آن قدر کم ارزش است که اصلاً به حساب نمی‌آید. 

علی(ع) در نامه 55 نهج‌البلاغه می‌فرماید: 
ان الله سبحانه قد جعل الدنیا لما بعدها؛ 
خدا دنیا را برای بعد از آن خلق کرده است. 

جعل در اینجا به معنای جعل تکوینی است، یعنی دنیا استقلال ندارد و وسیله و آلتی برای تحصیل آخرت است.

و ابتلی فیها اهلها لیعلم ایهم احسن عملاً و لسنا للدنیا خلقنا ولا بالسعی فیها امرنا»
و در دنیا اهلش را می‌آزماید تا معلوم شود کدام یک بهترین رفتار را دارد، 
ما برای دنیا خلق نشده‌ایم و برای سعی و تلاش (بیش از حد) در آن امر نشده‌ایم.

اصلاً خلقت ما برای دنیا نیست، چون این سرا وسیله‌ای است که با آن آخرت کسب می‌شود، لذا ما امر نشده‌ایم تا می‌توانیم در این دنیا لذت ببریم، بلکه ما آمده‌ایم تا امتحان شویم که چگونه و چقدر برای هدف معنوی خود در این نشئه، تلاش می‌کنیم.

بنابراین هم دنیا مطلوب است و هم آخرت، اما ارزش آخرت خیلی بیشتر از دنیا است به‌گونه‌ای که دنیا باید به عنوان یک ابزار برای تحصیل آخرت استفاده شود، و فدای آن گردد، و هر عاقلی هم مطلوب با ارزش‌تر را هدف‌گیری می‌کند.

رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص135

#سلوک-عارفانه #مجتبی-تهرانی #نهج-البلاغه 

توصیه پدرانه ای از علامه حسن زاده آملی:

این‌جا(دنیا) را دریاب،‌ این‌جا جای تجارت و کسب و کار است؛ و وقت هم خیلی کم است. وقت خیلی کم است.....

این جمله را از امیر‌المؤمنین(علیه السلام) عرض کنم، فرمود:
شتران تشنه را می‌بینید که وقتی چشمشان به نهر آب افتاد چگونه می‌کوشند و می‌شتابند و از یکدیگر سبقت می‌گیرند که خودشان را به نهر آب برسانند، ‌شما هم با قرآن و عترت پیغمبر و جوامع روایی که گنج‌های رحمان‌اند این‌چنین باشید.بیایید به سوی این منبع آب حیات که قرآن و عترت است.

وقت خیلی کم است و ما خیلی کار داریم. امروز و فردا نکنید.

امام صادق(علیه السلام) فرمود: 
اگر پرده برداشته شود و شما آن سوی را ببینید،‌ خواهید دید اکثر مردم به علت تسویف،‌ ... مبتلا شده‌اند.

تسویف یعنی سوف‌سوف کردن،‌ یعنی امروز و فردا کردن،‌ بهار و تابستان کردن،‌ امسال و سال دیگر کردن.

وقت نیست و باید به جد بکوشیم تا خودمان را درست بسازیم.
منبع: افق حوزه

توصیه حکیمانه ای از علامه حسن زاده آملی: 
انسان دو دهان دارد: 
- یکی گوش که دهان روح اوست 
- و دیگر دهان که دهان تن اوست 
.
این دو دهان خیلی محترم‌اند. انسان باید خیلی مواظب آن‌ها باشد، 
یعنی باید صادرات و واردات این دهن‌ها را خیلی مراقب باشد.
.
آن‌هایی که هرزه‌خوراک می‌شوند،‌
هرزه کار می‌گردند.
کسانی‌که هرزه‌شنو می‌شوند،‌ 
هرزه‌گو می‌گردند..
وقتی واردات انسان هرزه شد، ‌صادرات او هم هرزه و پلید و کثیف می‌شود.یعنی قلم او هرزه و نوشته‌هایش زهر‌آگین خواهد شد..
حضرت وصی،‌ امیرالمومنین‌(علیه السلام) فرمود: عمل نبات است و هیچ نبات از آب بی‌نیاز نیست و آب‌ها گوناگون‌اند. 
.
هر آبی که پاک است،‌ آن نبات هم پاک و میوه‌اش شیرین خواهد بود؛ 
و هر آبی که پلید است،‌ آن نبات هم پلید و میوه او تلخ است.
خود عمل، ‌حاکی است که از چه آبی روئیده شده است.